Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ακόμη για τον Στέφανο Κορκολή η κλασική μουσική και πόσο αδιάφορο το ότι ήταν αφίσα σε δωμάτια…
«Ποτέ δεν παράτησα την κλασική μουσική. Ακόμα και στην εξάχρονη περίοδο της τραγουδιστικής ποπ, όπως την ονομάζουμε τέλος πάντων, συνέχιζα να δίνω κλασικές συναυλίες κυρίως για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αλλά και κατά τη διάρκεια των συναυλιών στα μεγάλα στάδια πάντα έπαιζα κάποιο κλασικό κομμάτι. Να θυμίσω ότι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας – με πάνω από 20.000 κόσμο – όταν έπαιζα ένα απόσπασμα από το “Πέταγμα της μέλισσας” του Ρίμσκι Κόρσακοφ ησύχαζε, ηρεμούσε όλο το γήπεδο. Επίσης, στο Παλαί ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη έπαιξα μπροστά σε 12.000 κόσμο το “Rhapsody in Βlue” του Τζορτζ Γκέρσουιν υπό τη διεύθυνση του διεθνούς φήμης μαέστρου Δημήτρη Αγραφιώτη με τη συμφωνική ορχήστρα της Θεσσαλονίκης. Τα λέω αυτά όχι για να δικαιολογήσω κάτι, αλλά απλώς για να τα υπενθυμίσω ή να τα γνωστοποιήσω. Άλλωστε, στο YouTube όλα αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένα. Το γεγονός ότι ήμουν αφίσα σε δωμάτια μου ήταν αδιάφορο. Αυτό που με γέμιζε και με γεμίζει χαρά είναι όταν πολλά παιδιά έρχονταν – και έρχονται ακόμα – λέγοντάς μου ότι ήμουν η αιτία που ξεκίνησαν το πιάνο. Όσον αφορά το αν με ενοχλούσε ο χαρακτηρισμός “ποπ τραγουδιστής”, ναι, με ενοχλούσε. Δεν ήταν τόσο το ποπ, αλλά το “τραγουδιστής”, διότι παντού και πάντα τόνιζα ότι απλώς ερμηνεύω τα τραγούδια μου. Χαίρομαι πάντως που τώρα στην πλειονότητά τους τα Μέσα με αναφέρουν με την ιδιότητα του πιανίστα και του συνθέτη».