– Ο Μάριος Χατζηχρήστος ασχολείται με τη μουσική από την τρυφερή ηλικία των έξι ετών όταν άλλα παιδιά είχαν ως μόνη σκέψη τους το παιχνίδι. Από τότε ως σήμερα συνεχίζει αδιάλειπτα, όπως άλλωστε μαρτυρά και το βιογραφικό του. Ίσως να ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι….
Μ.Χ.: Δεν ξεκίνησε ακριβώς σαν παιχνίδι, έγινε παιχνίδι στην πορεία! Σαν παιδί είχα πολλές αναζητήσεις, αλλά ήμουν αρκετά μοναχικός θα έλεγα. Ήμουν ιδιαίτερα επιλεκτικός στις φιλίες μου, γιατί από μικρή ηλικία είχα την ανάγκη αληθινής επικοινωνίας, δεν ήθελα να ενταχτώ σώνει και καλά σε ένα σύνολο για να μην αισθάνομαι μόνος. Απολάμβανα τις στιγμές με τον εαυτό μου και προσπαθούσα να τον ακούσω, να μιλήσω μαζί του και να τον καταλάβω. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη της μουσικής μέσα μου ως μέσο επικοινωνίας και έκφρασης. Κάπως έτσι συνειδητοποίησα πως η μουσική λέει όσα δε μπορούν να πουν τα λόγια. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους άλλους ανθρώπους μέσα από τη μουσική. Ήταν ένας άλλος δρόμος, τόσο διαφορετικός, τόσο μαγικός! Ήταν μια πρόκληση που σιγά σιγά άρχισα να βλέπω σαν παιχνίδι. Και μέχρι σήμερα εξακολουθώ και παίζω αυτό το παιχνίδι. Γράφω τραγούδια, τα μοιράζομαι και απολαμβάνω τον αντίκτυπο..
– Υπήρξες μαθητής και αυτοδίδακτος. Έχεις πλέον τη γνώση και την εμπειρία. Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν σταματά κάποτε η αναζήτηση νέων μουσικών μονοπατιών…..
Μ.Χ.: Δε σταματάει ποτέ! Γιατί να σταματήσει άλλωστε; καμία τέχνη δεν μπορεί να πάει παραπέρα χωρίς τον πειραματισμό… ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν εφησυχάζει ποτέ, δεν ικανοποιείται πλήρως και δεν αρκείται στο κεκτημένο… αναζητά διαρκώς το καινούριο. Σαφώς δεν υπάρχει παρθενογέννεση το 2016, ας είμαστε ειλικρινείς! Όμως, θεωρώ πως πάντα μπορεί να υπάρξει κάτι καινούριο, κάτι υβριδικό, ένας εύστοχος συγκερασμός διαφόρων μουσικών ειδών, ήχων, συχνοτήτων, κλπ. Τροφή για τον καλλιτέχνη υπάρχει. Αν υπάρχει θέληση και όρεξη για δουλειά, μπορούν να γίνουν ομορφιές!
– Υπήρξες μέλος διαφόρων γκρουπ, όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό σου. Πότε και ποιο από αυτά ήταν το πρώτο. Φαντάζομαι κάπου στη σχολική ηλικία….
Μ.Χ: Ναι όντως! Μια σχολική μπάντα ήταν, οι Dream Dimension, και παίζαμε μόνο ξένη μουσική. Και διασκευές και δικά μας. Μπορεί να ήταν μια μουσική ανάμνηση, όμως δεν υποτιμώ καθόλου το ρόλο που έπαιξε στη μουσική μου σταδιοδρομία. Ακόμα κι από αυτή την εποχή έχω να θυμάμαι όμορφες στιγμές, ανέμελες, ξένοιαστες, με γνώμονα μόνο την αγάπη για την μουσική. Όταν είσαι παιδί, μπορεί να μην έχεις την πείρα ή τον τρόπο να κάνεις αυτό που έχεις στο κεφάλι σου, έχεις όμως την αγνότητα και τον αυθορμητισμό που ίσως να λείπει σε μεγαλύτερη ηλικία..
– Έχεις επίσης εμφανιστεί σε πάρα πολλές μουσικές σκηνές, συναυλίες και έλαβες μέρος σε περιοδείες ανά την Ελλάδα. Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή την οποία θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Μ.Χ: Είναι πολλές. Πραγματικά δεν ξέρω σε ποια να σταθώ. Θα σου πω λοιπόν μία που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου. Πριν 5 χρόνια περίπου είχε κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό μου LP και είχα κάνει την παρουσίαση των τραγουδιών μου λίγους μήνες μετά. Είχα φοβερό τρακ εκείνη την ημέρα. Ήταν η πρώτη επίσημη παρουσίαση ολοδικής μου δουλειάς και είχα αγχωθεί πάρα πολύ. Ήθελα να πάνε όλα τέλεια! Είχε πολύ κόσμο κάτω. Κυρίως δικοί μου άνθρωποι, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι. Θυμάμαι βγήκα στη σκηνή για να προλογίσω το πρώτο τραγούδι κι έτρεμα.. (γελάει) Ξεκίνησα να τραγουδάω το κουπλέ και μόλις φτάνω στο ρεφρέν, γίνεται κάτι μαγικό. Ακούω τον κόσμο από κάτω να τραγουδάνε το ρεφρέν δυνατά. Σύσσωμο το κοινό μοιραζόταν μαζί μου το τραγούδι μου. Πάγωσα από την συγκίνηση. Αφέθηκα για λίγα δευτερόλεπτα να απολαύσω τη στιγμή και μόλις συνειδητοποίησα τι συνέβαινε, δάκρυσα από χαρά. Ήταν μαγική στιγμή..
– Υπήρξες και μέλος του συγκροτήματος των Εκείνος κι Εκείνος. Ποια περίοδο; Πως χαρακτηρίζεις τη συνεργασία σου αυτή;
Μ.Χ: 2003 – 2004 αν θυμάμαι καλά. Εντάξει, ό,τι και να πω για αυτή τη συνεργασία θα είναι λίγο μπροστά στο πραγματικό μέγεθος της εμπειρίας. Από πού να ξεκινήσω; Από το ότι συνεργάστηκα με δύο τόσο ταλαντούχους ανθρώπους; δύο καταπληκτικούς συνεργάτες, που γίναμε και φίλοι; Από το ότι παίξαμε σε τόσο μεγάλες και υπέροχες σκηνές και γνωρίσαμε τόσο υπέροχο κόσμο; Πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Το μόνο σίγουρο είναι πως έμαθα πολλά από αυτή την συνεργασία, τόσο σε μουσικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο συνεργασίας. Βγήκα μουσικά πλουσιότερος και σοφότερος. Απέκτησα μια πείρα που δεν είχα πριν. Και φυσικά όλο αυτό δεν μπορούσε να μην επηρεάσει και τη μετέπειτα πορεία μου. Τα ακούσματα μου.. την αισθητική μου. Άλλωστε με τον Κώστα Λογοθετίδη συνεχίσαμε την συνεργασία μας και μετά τη διάλυση του γκρουπ το 2004, τόσο σε εμφανίσεις – κάναμε αρκετούς κύκλους εμφανίσεων – όσο και σε δισκογραφία.
– Πότε έγινε η πρώτη δισκογραφική απόπειρα; Κι από τότε μέχρι σήμερα, πόσα albums ή, singles έχεις στο ενεργητικό σου;
Μ.Χ: Η πρώτη προσωπική μου δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2011 από την Melon Music. Ήταν το πρώτο μου LP, που περιλάμβανε 8 tracks. Το 2012 κυκλοφόρησε το δεύτερο LP μου που περιλάμβανε 10 tracks, από την FM Records, με την οποία συνεργάζομαι μέχρι και σήμερα. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει 4 singles δικά μου. Και πολύ σύντομα θα ακούσετε και το καινούριο μου single…
– Ας σταθούμε στην πιο πρόσφατη κυκλοφορία, το τραγούδι “Έφυγες και πάλι”. Διακρίνουμε μια στροφή σε πιο λαϊκά – εμπορικά μονοπάτια, ένα διαφορετικό ύφος σε σχέση με προηγούμενα τραγούδια σου. Που οφείλεται αυτό; Σου ταιριάζει ίσως περισσότερο ή, ήταν τυχαία η επιλογή σου;
Μ.Χ: Δεν είναι κάτι διαφορετικό σε σχέση με προηγούμενες δουλειές μου. Υπήρξαν αντίστοιχα τραγούδια μου, όπως το ‘Θέλω να ξεφύγω’ από το πρώτο μου cd και το ‘Όπως κι εσύ’ από το δεύτερο, που είναι στο ύφος αυτό, και μάλιστα παίζει κλαρίνο ο ίδιος άνθρωπος και στα τρία τραγούδια.. Εδώ πρέπει να σου πω ότι πάντα γράφω τραγούδια – όπως και ακούω αντίστοιχα μουσική – ανάλογα με την στιγμή και με την διάθεση. Γι αυτό και στα cd μου περιλαμβάνω τραγούδια διαφόρων στιλ: pop, rock, reggae, mainstream, εμπορικά, κλπ. Δεν πιστεύω σε ταμπέλες και στιλ, η μουσική είναι μία, και οι καλλιτέχνες δεν είναι απαραίτητο να περιοριζόμαστε σε ένα συγκεκριμένο στιλ. Μπορούμε να είμαστε πολυδιάστατοι και να εκφραζόμαστε με γνώμονα τη διάθεση μας. Δεν είναι η ταμπέλα που μας δίνει ταυτότητα. Ένας καλλιτέχνης μπορεί να διατηρεί τη μοναδικότητα του ακόμη κι αν υπηρετεί διαφορετικά μουσικά είδη ταυτόχρονα, αρκεί να είναι αυθεντικός! γνήσιος! Αν τα τραγούδια του είναι βιωματικά και αληθινά, κι αν διατηρεί το χρώμα και την εκφραστικότητα στη φωνή του, ο καλλιτέχνης θα μιλήσει στην ψυχή..
– Παρατηρούμε έναν διαχωρισμό των ειδών της μουσικής σε σχέση με τη διασκέδαση: περισσότερο ροκ στις συναυλίες, λαϊκό στις πίστες. Το διακρίνεις κι εσύ;
Μ.Χ: Σε γενικές γραμμές ισχύει! Δεν το θεωρώ καλό, ούτε κακό. Είναι ίσως ο τρόπος που έχουμε μάθει να διασκεδάζουμε. Νομίζω έχει να κάνει και με αυτό που λέγαμε προηγουμένως για τα στιλ. Δηλαδή, κάποιοι επιλέγουν να διασκεδάσουν σε ένα χώρο που παίζει μόνο Ροκ, ή μόνο Ελληνική μουσική, γιατί προφανώς αυτό το είδος τους εκφράζει περισσότερο. Δεν είναι κακό, ό,τι ευχαριστεί τον καθένα είναι οκ. Οι συναυλιακοί χώροι όντως είναι συνυφασμένοι κατεξοχήν με ροκ καταστάσεις, όμως υπάρχουν και ροκ καλλιτέχνες που επιλέγουν να συνεργαστούν με λαϊκούς καλλιτέχνες σε πίστες. Προσωπικά, μου αρέσουν οι χώροι που συνδυάζουν διάφορα στιλ. Μου αρέσει η ποικιλία, να υπάρχουν διαφορετικά ακούσματα στον ίδιο χώρο, ενώ συνήθως με κουράζουν οι μονότονες καταστάσεις..
– Που σε βλέπουμε και σε ακούμε αυτό το διάστημα;
Μ.Χ: Συνεχίζω τις εμφανίσεις μου στο ‘Ιθάκη’, έναν υπέροχο, υπερπολυτελή χώρο, σε υπέροχο περιβάλλον στη Βουλιαγμένη Αττικής. Παράλληλα, για το καλοκαίρι θα υπάρξουν και κάποιες έκτακτες εμφανίσεις με τη μπάντα μου εκτός Αθηνών. Είμαστε στο στάδιο της ζύμωσης προς το παρόν, σύντομα θα ανακοινωθούν και ημερομηνίες.
– Ετοιμάζεις και κάποιο επόμενο τραγούδι στο ίδιο, ίσως ύφος με το “Έφυγες και πάλι”;
Μ.Χ: Ετοιμάζω νέο τραγούδι, ναι!! Δεν θα είναι στο ίδιο στιλ με το ‘Έφυγες’, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι που έγραψε ο Κώστας Λογοθετίδης (Εκείνος + Εκείνος) για μένα, σε στίχους και μουσική του Κώστα. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη παραγωγή, κουβαλάει όλο το παρελθόν των ‘Εκείνος + Εκείνος’, αλλά με χαρακτήρα στην ενορχήστρωση, τον ήχο, την παραγωγή. Είμαστε ήδη στο στούντιο με τον Κώστα και ηχογραφούμε, το διασκεδάζουμε αφάνταστα, και ελπίζουμε να το απολαύσετε κι εσείς όσο κι εμείς!!
Σ ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια και καλή επιτυχία.
Μ.Χ: Ευχαριστώ πολύ!